Componist als gastdirigentDe Duits-Italiaanse componist Ermanno Wolf-Ferrari, geboren in 1876 te Venetië, koos zelf voor die dubbele naam: zijn vader was van Duitse oorsprong, zijn moeder van Italiaanse. Hoewel hij enigszins een buitenbeentje binnen de Italiaanse muziekgeschiedenis is gebleven, komt hij toch in diverse opera-lexica voor met beschrijvingen en andere gegevens over zijn bijdragen aan het muziektheater, die vooral muzikale komedies waren. Zo schreef ook hij een soort van Lustige Witwe.
Deze musicus trad echter ook op als gastdirigent, onder meer te Zürich. Dat was tijdens de Eerste Wereldoorlog toen Wolf-Ferrari, evenals zovele andere kunstenaars, niet in staat was iets nieuws e creëren. Over die periode in Zürich doen allerlei verhalen de ronde, maar één anekdote springt daar uit.
Orkestmusici vinden vaak dat zelfs geroutineerde dirigenten saai zijn bij het repeteren. Dat gold echter niet voor Ermanno Wolf-Ferrari. Met hen nam hij de partituur van de eigen opera De nieuwsgierige vrouwen door. De musici vonden weliswaar dat hij een knap gezicht en een mooie kop met haar had, maar zijn stoktechniek was enigszins beperkt. Als er dingen misgingen, begon de dirigent te huilen. Daardoor voelden de musici zich heel naar en deden hun best om aan de wensen van hun gastdirigent te voldoen. Maar die bleef zaniken. "Zachter, heren, zachter!" Toen de altviolen er maar helemaal mee ophielden, veegde Wolf-Ferrari zijn tranen weg, en zei:
"Dat was beter heren, maar vanavond de alten alstublieft nog zachter."
__________
Afbeelding: Ermanno Wolf-Ferrari als zestienjarige. Bij het zien van dat gezicht kun je je ook wel voorstellen dat hij makkelijk zou gaan huilen.
