Oma's sancties (1)

De Oma in kwestie heb ik nader omschreven in mijn bijdrage op de zustersite Tempel der Herinneringen, en wellicht is het verstandig dat u de link volgt en eerst eens leest wat voor iemand deze Oma was, alvorens de hier beschreven gebeurtenis te lezen. Ik heb de opwinding in kwestie niet meegemaakt maar het verhaal gehoord van enkele betrokkenen, die exact hetzelfde vertelden en niet alleen daarom is één en ander geloofwaardig.
Zoals eerder verteld, dreef Oma in de jaren vijftig een boekwinkel in de Friese hoofdstad, waar ze zowel vrienden alsook vijanden wist te maken — maar zulks geldt zelfs voor redelijke boekhandelaren —, waarmee ze alleen al door het soort optreden afweek van de gebruikelijke contacten tussen klant en winkelier.

Op een dag had Oma de relatief kleine winkel — een hoekpand met drie etalages — redelijk vol, en dat bleef ook enige tijd aangezien ze met ieder een praatje maakte. In die drukte gebeurde het dat één van de aanwezigen even wat ruimte moest maken voor iemand die de zaak wilde verlaten. Daarbij raakte de man met zijn elleboog een door Oma zelf geconstrueerde stellage van karton aan waarop ze tal van ansichtkaarten had uitgestald. Het ligt voor de hand dat de man onmiddellijk werd gecategoriseerd tot euveldader eerste klas, die haar opzettelijk dwarszat.
Nadat de man in kwestie alles weer in de voormalige staat had hersteld, kwam Oma achter de toonbank vandaan, zette de handen maar weer eens in haar zijden, en trakteerde de ongelukkige cliënt met een verbeten uitdrukking op haar gezicht — die we allen o zo goed van haar kenden — op de zeer bits uitgesproken woorden: "En waar heeft u die punaise gelaten!?"
Op handen en voeten en zich menigmaal verontschuldigend kroop de man over de vloer en vond tussen de talrijke schoenen van de overige aanwezigen alsnog de punaise. Vervolgens koos hij de vrije ruimte zonder Oma. Toen de man de winkeldeur achter zich had gesloten, sprak één van de overgebleven klanten de overmatig bazige winkelierster op het gebeuren aan.
"Weet u dan niet wie dat is? — Dat is onze kantonrechter."
"Dat moet hij weten. MIJN punaise!"